poniedziałek, 12 października 2015

#43 - Czasami 'Szczaw' może zasmakować

 Jedyne posty dotyczące muzyki, które napisałam pokazują jaki typ najbardziej mnie kręci. Nie chodzi o to, że nie przepadam za rockiem bądź reggae, co to to nie! Ważny jest fakt, że muzyki najczęściej słucham w zaciszu domowym, pracując przed ekranem. Potrzebuję wtedy się zrelaksować, wyciszyć, a jednocześnie rozkoszować dźwiękami. Wcześniejsze zespoły, tj. Fismoll i domowe melodie były bardziej znane, a dzisiaj przed Wami jeden z niszowych albumów.
Lili Liliana to pseudonim artystyczny Ady Krawczuk, młodej, ale niesamowicie uzdolnionej dziewczyny. Nigdy nie pobierała profesjonalnych lekcji, a śpiewa, gra na gitarze akustycznej, pianinie, perkusji i do tego pisze teksty piosenek. Taki typowy przykład kobiety orkiestry, która przedzierając się przez meandry muzyczne, szuka swojej ścieżki. I na razie robi to bardzo dobrze.
Przyznam, że przed włączeniem przycisku play trochę się obawiałam. Lo-fi* czasami wychodzi artystom na dobre (patrz domowe melodie), ale bywa tak, że albumów nagranych w domowych warunkach słucha się jak w męczarniach. Jednak już po wejściu na stronę pokrzepiła mnie grafika, którą umieściłam powyżej. Idealnie wprowadza w klimat płyty i mogę z czystym sumieniem umieścić ją na liście najlepszych okładek albumów. Wpasowała się w moje gusta w stu procentach po prostu. Pozostało tylko przesłuchać tych dwunastu utworów.
Już tydzień temu mogłam napisać Wam co nieco o tym zjawisku muzycznym. Jednak najprościej w świecie się zasłuchałam. Codziennie, wracając z uczelni włączałam sobie płytę Szczaw i coraz bardziej ją doceniałam. Całość rozpoczyna utwór "Początek", który jest ciekawym doświadczeniem muzycznym (chociaż osobiście jestem przeciwniczką syntezatorów), ale jego tekst idealnie trafił w moją estetykę:
Początki trzeba kształtować
Dbać o miłostki i odpowiedzi
Zamykać oczy na straszne
Zamykać oczy i mocno wierzyć
Ogniem postaw wbiegać na start
Nic nie słuchać, w bezdźwięki gnać
Na oślep



Płyta pełna jest akustycznego brzmienia, które w połączeniu z niewymuszonym wokalem tworzy przyjemną całość i wprowadza nas w nostalgiczny nastrój. Lili nie szarżuje głosem, nie wykonuje wirtuozyjnych solówek, ba! nawet nie prezentuje wymyślnych melodii. Tutaj wszystko jest proste, ale w tej prostocie tkwi siła płyty. Wniosek z tego, że nie trzeba posiadać dużych środków, żeby wyczarować coś dobrego.
Oczywiście nie ma co polemizować z faktem, że jakość jest słaba. Jednak warstwa merytoryczna wystarczająco broni tego materiału. Zresztą, na fanpage'u można zobaczyć proces nagrywania albumu. Pokój znajdujący się na poddaszu, po wtachaniu perkusji zostało niewiele miejsca, zresztą nikt pewnie o przeszkadzających odbiciach nawet nie myślał. I z tego co widziałam wokal i gitara akustyczna nagrywana tym samym mikrofonem. Dla profesjonalistów jest to może nie do pomyślenia, ale ja jestem w szoku, że przy takim nakładzie udało się wydać Szczaw w tej wersji.
Nadmienię, że po wielokrotnym przesłuchaniu zauważyłam dwa fragmenty muzyczne, które bardzo przypominają piosenki Comy. Ciekawa jestem, czy autorka jest fanką tego zespołu czy zrobiła to w niewiedzy.
 Moimi ulubieńcami zostaną elektryzujące "Może", dopracowane "Z lepszej strony", nostalgiczne "Zasypiam" i rytmiczne "M".
 Na pewno warto przesłuchać płyty, szczególnie jeśli również lubicie ten klimat muzyki. Muszę Wam jeszcze pokazać piękne, ręcznie robione opakowania! Zobaczcie:
Pozostaje mi mieć nadzieję, że Lili nie zaprzestanie swojej przygody z muzyką i będzie się nadal rozwijać. A ja chętnie będę śledzić jej poczynania i koczować na koncert w moim mieście.
Płyta do posłuchania TUTAJ.


*Lo-fi – to termin używany do opisu sposobu nagrywania muzyki. Cechuje się niską, amatorską jakością nagrań, wynikającą bądź to z ograniczeń finansowych, bądź z przemyślanej koncepcji artystycznej. (źr. wikipedia)
zdjęcia i informacje pochodzą z fanpage'a Lili

10 komentarzy :

  1. Wow, super, że o niej piszesz, sama mogłabym nigdy na nią nie trafić. :) A byłoby szkoda! Na drugim zdjęciu to najpierw myślałam, że widzę Florence, tak mi się jakoś skojarzyło. ;) Jeśli chodzi o teksty, to już w przytoczonym fragmencie urzekły mnie "bezdźwięki". Teraz muszę przesłuchać całość!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na pewno warto, ciekawe brzmienie z świetnymi tekstami właśnie :)

      Usuń
  2. Naprawdę opakowania płyt robione są ręcznie? To limitowana edycja? Widać, że ta artystka ma swój niepowtarzalny, romantyczny styl. Już po samych zdjęciach wiem, że spodają mi się te klimaty. :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Płyty wyglądają cudownie, wolę mocniejsze brzmienia, ale zawsze podziwiam osoby tak uzdolnione muzycznie. ;)

    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Życzę ci żebyś była na jej koncercie bo zobaczyć swojego idola to coś wspaniałego. To nie do końca mój muzyczny styl, chociaż płyty wyglądają totalnie uroczo.
    Buziaki!
    www.filigranoowa.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. pierwsze slysze musza na yt odszuakc :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W notce podałam link do strony, na której można przesłuchać całości.

      Usuń
  6. Szczaw? Chwytliwa nazwa, muszę posłuchać :)

    OdpowiedzUsuń

Szukaj w tym blogu

Szablon dla Bloggera stworzony przez Blokotka